4 juni 2021. Rit van 79.5 km heb er finaal 82.5 afgelegd.
Was een bewogen dag door het zwaar onweer en stortregens met overstromingen en modderstromen op de landelijke wegen. Geen weer om een hond door te jagen. However… mijn regel is: alleen bliksem daarvoor steek ik me weg. Nu het was zeker een goede test voor mijn regenkledij en waterdichtheid van de 0rthlib-tassen zou blijken.
De route gaat door een immense akkerlandschap doorkruist door Somme en Verse. Open landschap met beheersbare hellingen.
Met onderweg Noyon met haar kathedraal Notre-Dame die een van de oudste vertegenwoordigers is van de gotische bouwkunst in Frankrijk.
En Compiègne een stad gelegen noordoosten van Parijs, waar de rivieren de Aisne en de Oise bij elkaar komen. Twee feiten belangrijk voor deze stad.
- Jeanne d’arc werd in Compiègne gevangen genomen. Ze leidde in 1430 een aanval op Parijs maar werd door de Bourgondiërs gevangengenomen en Filips de Goede leverde haar aan het eind van 1430 over aan de Engelsen
- En het verhaal van een spoorwegrijtuig, dat in het Bos van Compiégne stond en waar op 11 november 1918 de wapenstilstand gesloten werd, aan de Duitsers opgelegd door de Franse maarschalk Foch met als gevolg een einde van de Eerste Wereldoorlog. Op dezelfde plek sloten de Fransen op 22 juni 1940 een vernederende wapenstilstand met Duitsland. Hitler liet het spoorwegrijtuig terugzetten op de plaats waar het in 1918 stond en was ook zelf aanwezig. Deze plek vormt een open plek (clairière) in het bos en noemt * Clairière de l’ Armistice”.
Onderweg geregeld aanduidingen van het feit dat we op de goede route zitten al zijn die in deze regio eerder beperkt.
Zoals ik al aangaf, barstte op een bepaald moment een onweer los. Na me zo goed als mogelijk te beschermen, zette ik door, bleef me veilig voelen ook al veranderde sommige wegen in modderstromen, kon nog wel blijven laveren en genoot vreemd genoeg van dit intens moment.
Plots keerden wagens om en lieten me weten, hier is geen doorkomen aan, de straat staat zeker 50 cm onder water. Terugkeren was geen optie dus besloot ik ter plekke af te wachten in de hoop dat mettertijd het water toch zou zakken. Een man in een grote 4×4 kon hier wel doorheen, maar bleef bij me, ook al gaf ik aan dat niet nodig was. “Heb al erger meegemaakt” zei ik, ” was in The Navy😉”. Hij antwoordde: ” ik heb een transatlantic gedaan met mijn zeilboot”. Weer bijzonder moment. Na wat aankijken zei hij me: ” volg me dicht langszij de wagen ik zal met mijn wagen het water breken zo is er minder weerstand en risico voor je om te vallen”. Zonder verder nadenken fietste ik naast hem door het hoge water dat voor ons wegdeinste. Kletsnat kwam ik aan de overkant, reistassen en fiets hadden hun doop doorstaan. Een korte groet zonder woorden en we zetten elk onze weg voort.
Verbleef finaal in het Hôtel de la Mare in Avrigny. Gezien ik later was dan gepland, bereidde de gastvrouw me nog een stevige steak. Meer dan nodig om een bewogen dag af te sluiten.
Onderweg naar Compostella 2021 