Rit 14 Landiras – Onesse-Laharie

15 juni 2021: Vandaag rit gepland van 90.6 km. Finaal heb ik er 94.3 afgelegd.

Deze rit is de eerste etappe van de doortocht van de Landes.

Eerst even genieten van een ontbijt in een gelegenheid kort na vertrek, klaar voor opnieuw een lange trip.

Air b@b’s geven in principe alleen logement. Dus het is steeds afwachten naar de flexibiliteit en goodwill van de host. Gisteren geluk met het avondmaal maar voor het ontbijt effe zelf een oplossing zoeken. No problem 😉

Na de streek van de Garonne met druiventeelt komen we nu in de Landes nagenoeg vlak met dennenbossen, met de wind al dan niet in de zeilen. Tevens weinig voorzieningen behalve in de grotere dorpen, karig verspreid in dit enorme natuurgebied.

Oorspronkelijk waren de Landes onherbergzaam met moerassen en heide. Pelgrims meden dit gebied. Napoleon startte met de aanleg van dennenbomen. Begin van de houtindustrie. Dit gebied geeft wel rust na de vele streken met beklimmingen. Heerlijk tempo rijden. Geen voortdurende confrontatie met eigen beperkingen.

Tijdens deze dus eerder vlakke rit doorkruisen we o.a. de dorpen Hostens, Retis, Biganon, Moustey, Pissos en Labouheyre.

Onderweg bijzondere historische kapellen of kerken. Zo staat in Retis de Ste Catherine kapel. Opvallend met muurtorentje en houten uitbouw en een opvallend houten portaal.

Vanaf Tours is er een geregelde aanduiding van de Caminoroutes.

In Biganon staat het oudste kerkje van de regio, kerk van St. Pierre-ès-Liens, uit de 11de eeuw met mooie muurschilderingen.

Het blijft genieten van deze indrukwekkende natuur zonder einder

In Moustey staat voor het pelgrimskerkje Notre-Dame van de 13/14 de eeuw, een erg donker en verweerd pelgrimsbeeld.

Naast dit beeldje is een steen met melding dat het nog 1000 (wandel)km’s zijn tot Santiago. De lokale kruidenierswinkel heeft een eigen mooie stempel die ze dan ook met veel overtuiging in mijn Credential mocht afdrukken.

Het verblijf van deze avond is bij een nieuwe airb@b host. Heel sympathieke vlotte host die me spontaan uitnodigde gewoon samen het avondmaal en ontbijt te nemen. Kon mijn wasje rustig laten uitwaaien in haar tuin. Ze gaf me aan dat het verstandig was niet te vroeg te vertrekken omdat er dan toch wel eens wilde dieren over de weg trekken. Heel ernstig zei ze me: “Frank, als je deze nacht gesnurk hoor, dat ben ik niet, maar wel de everzwijnen die ’s nachts hier wel eens aan de deur komen snuffelen en in de tuin in de grond woelen.

Morgen trekken we verder de Landes in. Met een gevoel van nieuwsgierigheid enerzijds en ongerustheid anderzijds val ik in een diepe slaap. Alleen in de vroege ochtend hoorde ik vreemde knorrende geluiden aan de voordeur. Was de gastvrouw dan toch zo vroeg op pad😉😂