Rit 25: Fromista – Sahagún

28 juni 2021: Vandaag rit gepland van 56,6 km. Finaal heb ik 59,4 km afgelegd. Dit alles op een hoogte van 800 tot 1000m.

Na een aangenaam verblijf in deze fijne albergue. Vatten we met veel goesting de rit aan. Frómista is nu al vol van pelgrims maar ook van fietstouristen die de Camino op een andere manier aanpakken en interpreteren. Hun keuze, zeker niet de mijne.

De San Martinkerk (10de eeuw), een uniek Romaans bouwwerk, ligt heel centraal, een kruispunt waar de pelgrims afspreken om eventueel samen de volgende etappe aan te vatten.

Vanaf Frómista heeft men over grote afstand met EU-fondsen, een pelgrimspad aangelegd naast de weg. De route is niet geschikt voor fietsers. De overdaad aan paaltjes met het Caminosymbool is wel storend en meer hinderlijk dan nuttig.

De ganse dag blijven we nog op het plateau van Tierra de Campos. We trekken nu al dagen door deze hoogvlakte, het heeft iets bijzonders. Soms lijkt het dat we ver weg zijn van de gewone wereld daar beneden in het dal. Stilte en wind zijn hier overheersend. Oneindige vergezichten dominant. Verleidelijk, maar het boezemt soms ook angst in. Wat als ik hier verdwaal, wat als ik hier panne heb. Blij dat ik hier ben, blij als we terug kunnen schuilen in het dal.

Kleine dorpjes met indrukwekkende kerken getuigen van hun belangrijke waarde langs de Camino weg.

Villalcázar de Sirga wordt gedomineerd door de Santa Maria la Blanca in de 13de eeuw gebouwd door de Tempeliers. De stad dankt een deel van zijn bekendheid aan de wonderen die pelgrims toeschreven aan het beeld van Santa María la Blanca.

In Carrión de los Condes zijn we in de helft van de Camino Francès. Opvallend is hier het 16 de eeuws klooster San Zoilo nu geïntegreerd in een luxe hotel.

We trekken verder door het erg droge gebied, mijn watervoorraad is op zijn limiet en er zijn toch nog wel wat kilometers af te leggen. Gelukkig kunnen we in Ledigos bijtanken

Ontmoet velen onderweg die niet zoveel last hebben van hellingen, zeker leeftijdsgenoten en jonger, genieten graag van technologie. Ik ook maar niet tijdens de” Camino for real”.

Onderweg ontmoet ik een Spaanse collega fietser, vertrokken vanuit Burgos. We trekken het grootste deel van de namiddag samen op. Hij heeft een e-bike en hij moet dus geregeld op me wachten.

Nu ja, e-bike of niet, ieder moet handelen volgens zijn eigen inzichten en kunnen. Ben er niet om oordelen te vellen. Echter als je de geest van de Camino respecteren wil, weet je wat te doen. De basisregel is eenvoudig: je moet Camino doen op EIGEN kracht. Weet dat men de laatste jaren, om economische redenen, dit zo ruim mogelijk wens te interpreteren. Maar ik weet, zoals heel velen, heel goed wat een beklimming op eigen kracht is.

Mijn fietsmaatje voor een namiddag was trouwens een fijn gezelschap die heel open over zijn reden waarom hij deze deze Camino deed vertelde. Ieder zijn reden, ieder zijn verhaal.

Uiteindelijk komen we aan in Sahagún. Ik verblijf in het hostel Alfonso VI. Alfonso VI liet een abdij bouwen (1080) die een van de belangrijkste werd in Spanje.

Morgen onderweg naar Léon, klaar voor mijn laatste rustdag.