29 juni 2021: De geplande rit was 64 km. Uiteindelijk heb ik er 66.4 afgelegd.
Neem ’s ochtends even de tijd om rustig mijn voorraad op te slaan. Het wordt weer een tocht door gebied met niet te veel faciliteiten. Sahagún weet me te verrassen, erg stil, maar toch voel je een zekere grandeur. ik neem tijd om, voor ik in de vlakten duik, de stad even te ontdekken.
Sahagún kent een bijzondere architectuur van kerken in wat ze noemen de Mudajar-stijl. Brede vierkante torens met smalle bogen. Zowel de San Tirso als de San Lorenzo zijn in die stijl gebouwd.
Hier in Sahagún eindigt de Tierra de Campos. We zullen nu de volgende steden/dorpen doorkruisen Bercianos del Real Camino, El Burgos Ranero, Mansilla de las Mulas, Onzonilla.
Na Sahagún trekken we opnieuw door de stoffigere vlakten. Onderweg schuiven vele stappers aan me voorbij. Voel dikwijls schroom om bij mijn passage “Bueno Camino” te roepen. Sommigen bewegen als in tranche door het landschap. Soms is het niet duidelijk, is het intens lijden of gewoon genieten één met de natuur.
Op zoek naar wat koelte schuil ik onder een eenzaam afdakje langs de Caminoroute. Ook een sympathieke Spaanse stapper samen met zijn hond houden halt om af te koelen. Even verhalen en intenties delen. Met enige tegenzin ga ik weer op stap. De schaduw, een gezellige babbel en een speelse hond brachten wat afwisseling. Snel voel ik me als fietser echter weer opgenomen in de natuur. De wind blijft stevig weerwerk geven. Soms beeld ik me in dat ik mijn vleugels spreid en wegvlieg hoog in de lucht en dan vol verbazing kijk naar die eenzame fietser. Eenzaam maar wel intens genieten van mijn eenheid met het “universum”.
Het dorpje El Burgos Ranero zoekt naar een nieuwe adem. De Camino geeft hen blijkbaar opnieuw zin in initiatief. Nieuwe albergues en zelfs de dorpskerk werd gerestaureerd.
Na El Burgos Ranero wordt het landschap harder en ruiger. Mansilla en Onzonilla, stille dorpjes in de schaduw van Léon.
De grootstad Léon kondigt zich aan. De entrée via een imposante brug, rotonde en “Champs Elysées”-achtige laan maken me duidelijk, hier schuilt gezag en autoriteit. Maar is er hier ook intimiteit en gezelligheid.
Na het inchecken in mijn hostel verken ik de directe buurt. Het hoekje om en de warme Spaanse sfeer komt je reeds tegemoet. Nu nog even een plekje zoeken en de inwendige mens versterken. Morgen een rustdag, de laatste voor aankomst Santiago. Zal ervan genieten.
Onderweg naar Compostella 2021 