Zitten nu in le Pizou ter hoogte van Bordeaux, Dordogne. Zit bij gastgezin, maar buiten logement en ontbijt moet ikzelf voor den inwendige zorgen. Vandaag couscous.

Natuurlijk ook wasje en plasje niet vergeten

Tot nu toe moe maar wel happy.,.alleen the heat goes on.. 32graden.

Het noorden ligt achter me….de ritverslagen zullen jullie verhalen hoe dit allemaal verliep en misschien inspireren, wie weet.

Nog in de Running maar de Pyreneeën lonken.

Groetjes

6 juni 2021. Vandaag rit gepland van 94.4 km, finaal 95,6 afgelegd.

Na een aangenaam verblijf bij het gastgezin maak ik me klaar om te vertrekken irichting Chartres. De gastvrouw wuift me uit, niet alvorens, staande voor mij, in gebedshouding, te vragen mij te beschermen.

Een tocht langs weer vele stille dorpjes, zoals Théméricourt, Mézières, Adainville en Maintenon in het immer groene dal van de Seine en de Dure. De laatste kilometers richting Chartres gaan over fietspaden langs deze Dure. De hitte blijft een grote uitdaging, onderweg is het steeds uitkijken naar winkeltjes om me te bevoorraden met fruit en zoete dranken. Terrasjes waar ik even een frisse slok kan drinken zijn uitzonderlijk. Onderweg zal vanaf vandaag waarschijnlijk geregeld aan een deur aangebeld moeten worden, voor het vullen van de bidons. Iedereen is gedienstig en zeer begripvol.

Bij het binnenrijden van Chartres ben ik onmiddellijk onder de indruk van de imposante kracht van de Kathedraal op de stad.

Deze avond verblijf ik in een jeugdherberg in Chartres. Gezien ik blijkbaar de enige gast ben, heb ik een vierpersoonskamers (basis uitvoering) voor mezelf.

5 juni 2021. Vandaag een tocht van 81,2 km gepland heb er finaal 82 afgelegd.

Doortocht Île de France met na de grootschalige landbouw ook meer kleinschalige projecten en natuurlijk ook een opeenvolging van vele typische stille dorpen. Wel met zeer stevige hellingen naar de hoogvlakte van Clermont toe.

Nadien komen we in het Parc Naturel Régional du Vexin, iets kortere maar nog stevige klimmen en een zeer mooie en groene natuur. Vexin om te onthouden voor fietsvakantie.

Een tocht, niet door grote steden, maar wel boeiende dorpen zoals Clermont, Méru, Hénonville met haar mooie Chateau, Marines en Senteuil.

De aanmoedigen en steun van de mensen blijft me wel opvallen en ontroeren. Zo stopte een dame haar wagen midden in de baan en vroeg of ze kon helpen…mogelijk zag ik er afgepeigerd uit na een “klimmetje”. Binnenspringen bij een bakker of kruidenierswinkeltje mag je niet laten liggen want voorzieningen zijn beperkt. De bakker met wat verder de foto van zijn winkeltje in Hénonville vroeg me om voor hem te bidden. Steeds ernstig en gemeend.

Finaal aangekomen in Vigny een lieftallig dorpje met op het Dorpsplein de woning van Chimène en Dominique. De dorpspastoor bracht me tot bij hen. Zeer vriendelijke aangename mensen hij een informaticus met een muziekpassie en zij kapster maar tevens air b@b uitbaatster. Tof verblijf.

Supermoe maar voldaan. Douche en dan wegglijden in rust.

4 juni 2021. Rit van 79.5 km heb er finaal 82.5 afgelegd.

Was een bewogen dag door het zwaar onweer en stortregens met overstromingen en modderstromen op de landelijke wegen. Geen weer om een hond door te jagen. However… mijn regel is: alleen bliksem daarvoor steek ik me weg. Nu het was zeker een goede test voor mijn regenkledij en waterdichtheid van de 0rthlib-tassen zou blijken.

De route gaat door een immense akkerlandschap doorkruist door Somme en Verse. Open landschap met beheersbare hellingen.

Met onderweg Noyon met haar kathedraal Notre-Dame die een van de oudste vertegenwoordigers is van de gotische bouwkunst in Frankrijk.

En Compiègne een stad gelegen noordoosten van Parijs, waar de rivieren de Aisne en de Oise bij elkaar komen. Twee feiten belangrijk voor deze stad.

• Jeanne d’arc werd in Compiègne gevangen genomen. Ze leidde in 1430 een aanval op Parijs maar werd door de Bourgondiërs gevangengenomen en Filips de Goede leverde haar aan het eind van 1430 over aan de Engelsen
• En het verhaal van een spoorwegrijtuig, dat in het Bos van Compiégne stond en waar op 11 november 1918 de wapenstilstand gesloten werd, aan de Duitsers opgelegd door de Franse maarschalk Foch met als gevolg een einde van de Eerste Wereldoorlog. Op dezelfde plek sloten de Fransen op 22 juni 1940 een vernederende wapenstilstand met Duitsland. Hitler liet het spoorwegrijtuig terugzetten op de plaats waar het in 1918 stond en was ook zelf aanwezig. Deze plek vormt een open plek (clairière) in het bos en noemt * Clairière de l’ Armistice”.

Onderweg geregeld aanduidingen van het feit dat we op de goede route zitten al zijn die in deze regio eerder beperkt.

Zoals ik al aangaf, barstte op een bepaald moment een onweer los. Na me zo goed als mogelijk te beschermen, zette ik door, bleef me veilig voelen ook al veranderde sommige wegen in modderstromen, kon nog wel blijven laveren en genoot vreemd genoeg van dit intens moment.

Plots keerden wagens om en lieten me weten, hier is geen doorkomen aan, de straat staat zeker 50 cm onder water. Terugkeren was geen optie dus besloot ik ter plekke af te wachten in de hoop dat mettertijd het water toch zou zakken. Een man in een grote 4×4 kon hier wel doorheen, maar bleef bij me, ook al gaf ik aan dat niet nodig was. “Heb al erger meegemaakt” zei ik, ” was in The Navy😉”. Hij antwoordde: ” ik heb een transatlantic gedaan met mijn zeilboot”. Weer bijzonder moment. Na wat aankijken zei hij me: ” volg me dicht langszij de wagen ik zal met mijn wagen het water breken zo is er minder weerstand en risico voor je om te vallen”. Zonder verder nadenken fietste ik naast hem door het hoge water dat voor ons wegdeinste. Kletsnat kwam ik aan de overkant, reistassen en fiets hadden hun doop doorstaan. Een korte groet zonder woorden en we zetten elk onze weg voort.

Verbleef finaal in het Hôtel de la Mare in Avrigny. Gezien ik later was dan gepland, bereidde de gastvrouw me nog een stevige steak. Meer dan nodig om een bewogen dag af te sluiten.

3:juni 2021. Er waren 88,8 km gepland, maar door wat navigatieproblemen in het begin, voornamelijk door ontvangstproblemen, werden het er een stuk meer. Finaal een fijne maar toch wel warme fietsdag waar we weer genieten van natuur en mens. Vrees dat ik dit nog dikwijls zal moeten zeggen. Whatever!

In het gebied dat we doorkruisen tijdens deze rit krijgen we langere hellingen, weidse golvende velden, zeer afwisselende vergezichten en overal in het landschap verspreid staande watertorens.

De Schelde voordien nog dominant aanwezig wordt hier maar een smal stroompje. Belangrijk in deze regio vroeger, was de abdij van Vaucelles. Nu resteren er alleen nog delen van het paleis van de abt met daarnaast de slaapvertrekken en zalen van de monniken en kapittelzaal en het 7 ha grote prachtige abdijkerk. Onderweg kwamen we ook een zeer recent mooi gerestaureerd omwallingstorentje van Vaucelles tegen.

We naderen Saint Quentin via het “Canal de St.Quentin”. Boeiend verhaal waarbij Napoleon het onder de heuvels door liet graven en tijdens de Eerste Wereldoorlog de Duitsers de tunnel als militair hospitaal gebruikten

Restanten van de Eerste Wereldoorlog overal, ook een bijzonder monument ter ere van de gesneuvelde indiërs

St Quentin bereiken we en verlaten we nadien, via het kanaal. Een stad waar we ons als Vlamingen zeker thuis zullen voelen wegens herkenbare sfeer en stijl

Spring even binnen in het “office de toerisme” voor mijn stempel Ja, je moet er dagelijks aandacht voor hebben dat je een “tampon” krijgt voor in je Credentialboekje

We verbleven in de sympathieke ” Auberge de Saint Jean’. Alhoewel laat toegekomen toch nog snelle bediening. Tijdens gesprekken met andere gasten, geef ik aan me alleen in de Landes niet geheel veilig te voelen, wegens de uitgestrektheid van dit gebied.

De dag van vertrek voor een volgende rit, spreekt een van de gasten me aan. Hij zegt me: ” Ik ben producent van foie gras en kom uit de Landes, neem een foto van mijn camionette, dan weet je mijn telefoonnummer. Heb je een probleem dan kom ik onmiddellijk helpen”. Nadien probeerde hij me ook ervan te overtuigen dat hij een eerlijk producent was. Finaal zag ik hier alleen en fijn mens en zette ik enigszins opgelucht de rit verder.

2 juni 2021. Het was een iets kortere rit van 68 km door de Nationale Parken van Schelde en Scarpe. Fijne warme dag. Goed verlopen. Ochtendroutine dient nog wat bijsteld zodat we tijdig kunnen vertrekken maar alle plannetjes kloppen tot hiertoe.

Voor vertrek nog effe naar de Kathedraal geweest en in het ‘ office de tourisme’ mijn stempel gaan halen.

Het eerste deel van deze rit gaat door het” witte land”. De streek waar vroeger en nu in iets mindere mate kalk en cement werd/wordt gemaakt. Nadien passage door de nationale parken van Schelde en Scarpe…zalig rustgevend.

Finaal landen we Cambrai.,.de kop is eraf.

Cambrai Hauts-de-France gelegen in het departement Nord. Twintig kilometer van Douai, en ongeveer veertig kilometer van Arras. Cambrai geniet dus ook de nabijheid van de Belgische grens, gelegen op een honderdtal kilometer van Brussel. Landelijk dorp in de Gallo-Romeinse tijd, vooral ontwikkeld in de Merovingische tijdperk en werd finaal een volwaardige stad. Met de productie van vlas en linnen doek, op dat moment, nam het een belangrijke plaats in de economische markt van het land. Zwaar verwoest tijdens de Tweede Wereldoorlog door luchtaanvallen.

Al is een groot deel van het erfgoed door de eeuwen heen verdwenen, de stad heeft nog interssante sites.

Notre-Dame-de-la-Grace werd in het begin van de achttiende eeuw voltooid. Het verving na de Franse Revolutie, de oude gotische kathedraal. Ook het Belfort is een bezoekje waard

Twee militaire begraafplaatsen in Cambrai, ze hebben meer dan 10 000 Duitse graven en 500 graven van het Britse Rijk en de graven van de Russische en Roemeense gevangenen

Verblijf In Chateau de la Motte Fenelon. Beetje verwenverblijf als ” thumbs up” voor de start van dit verhaal. De andere Camino-verblijven zijn eerder”bescheiden” 😉

Beste iedereen. Straks om 0900 fiets ik tot bij de buren van T Veldzicht. Dan start het avontuur echt.

Bedankt voor de vele aanmoedigingen. Neem jullie mee onderweg. Zal mijn best doen, dat zeker. Zal het genoeg zijn hoop van wel maar kan het niet beloven. We gaan er wel voor met elke vezel van mijn “body and mind”👍😉

Ultreia