25 juni 2021: Vandaag geplande rit van 61,3 km. Heb finaal 56,2 km afgelegd.

Voor mijn rit aan te vatten, ga ik eerst mijn standaard “onderwegpakket” bijeen sprokkelen bij de lokale kruidenierswinkel. Bananen, fruityoghurts, perziken, nectarinen en een fles melk vervolledigen mijn picknick . Onderweg enkele “cola’s on ice” vullen dan het dagje aan tot het avondmaal.

De rit is door een indrukwekkend landschap op grote hoogte, veelal tussen 800 en 1100 m en dit tot in Sahagun 200km verder, de Tierra de Campos.

Tierra de Campos is een grote historische en natuurlijke regio die zich uitstrekt over de provincies León, Zamora, Valladolid en Palencia, in Castilië en León, Spanje. Het is een uitgestrekte, verlaten vlakte met enkele brede golvingen van het terrein.

We doorkruisen hierbij ook de Montes de OCA het mooiste fietsgebied van de Camino.

We trekken vandaag, onderweg door de hiernavolgend dorpen en steden. Tosantos, Villafranca, San Juan de Ortega, Santovenia de OCA en Ibeas de Juarros.

Tosantos een dorpje met een 60-tal inwoners met een historiek van verzorging van de pelgrims. Nu meestal stenen getuigen

Vandaag fiets ik door wat Sweerman noemt de “mooiste fietsroute van de Camino”. Het eerste deel is wijds en erg open. Wild beweegt in het struikgewas. De stilte is dominant. Reeën springen door het hoge gras.

Tijdens deze doortocht geef ik mijn volgers een update en vertel het verhaal van de gesloten herberg en de nacht in het donker. Maak ook duidelijk dat deze tocht door dringt tot je diepste vezels. Geen heroïsch verhaal maar wel eentje van extreem veel op de tanden bijten en van fysieke pijn. Gezien ik alles doe zonder e-versterking is elke scherpe heuvel een uitdaging, een opzoeken van limieten.

In het tweede deel van de route doorkruisen we de vallei van de Montes de OCA. Langs deze wegen geven bomen geregeld beschermende schaduw. Lommer die pelgrims maar ook soldaten beschermende tegen de hitte van de dag. Het is ook genieten van de natuurlijke stilte met vele geluiden.

We naderen Burgos en ik hou halte in een Monasterio San Juan de Ortega, gelegen langs de route. Volgens de verhalen wordt hier gratis soep aangeboden. Bij mijn aankomst blijkt dit vroeger wel de gewoonte geweest te zijn, maar was dit een initiatief van een enkele kloosterling die echter overleden is. Dus geen soep, wel bezoek van een wel bijzondere herbergier😉. Zie de filmpjes 👍

Ontmoet een zeer sympathiek Oostenrijks koppel die de Camino stappen. De dame claimt zelfs dat haar rugproblemen verbeteren als ze de Camino doet. Klinkt vreemd met die zware rugzak, maar blijkbaar is haar model rugversterkend. Heeft iemand ook een dergelijke ervaring, deel het.

Onderweg ontmoet ik ook twee sympathieke kerels per toeval van Hoogstraten, de gemeente waar ik vele jaren van mijn jeugd gewoond heb. Plots is er veel herkenning van plekken en mensen. Fijn even die herinneringen hier op een vreemde plek te kunnen delen met wat jongere tijdsgenoten.

Beiden pakken het iets anders aan. Doen de rit van Santiago naar huis. Gevolgd door hun partners die hen opwachten in de volgende B&B. Dus geen bagagelast met alle focus op fietsen.

Een 20-tal km voor het einde heb ik meer en meer zadelpijn, vrees dat ik een pijnlijke prijs betaal voor een nog niet droge koersbroek. Laatste kilometers kan ik niet meer op het zadel zitten. Dit wordt een groot probleem

We naderen Burgos, Verblijf in een hostel in het centrum. Wil mijn rustdag maximaal kunnen genieten en dus reserveerde ik zo dicht mogelijk bij voorzieningen en historische merkpunten, maar eerst schade aan de weke delen vaststellen en zien hoe we dit oplossen.

Na eigen onderzoek blijkt het er dramatisch slecht uit te zien. Externe consultaties kunnen me niet redden dus besluit ik het zelf aan te pakken anders komt het ganse project in gevaar. No time to loose. Besluit me in eerste instantie met een grote hoeveelheid ontsmettingsalcohol te behandelen. De pijn is bijna niet te harden. Na enkele uren lijden op mijn bed, verzacht ik de wonde met grote hoeveelheden zalf. Laat in de avond strompel ik naar een dicht bijgelegen restaurant. Een San Miguel zal me weer wat licht moeten geven/maken. Wait and see tomorrow.

Hebben facebookgroep gemaakt voor uitwisseling ervaringen Camino en nog veel meer.

Ga naar facebook groep ”OnderwegnaarCompostella – Stories&Blogs’

24 juni 2021: Vandaag rit gepland van 78 km. Finaal heb ik er 63 km afgelegd. Zie hiernavolgend beide tracks.

Na een lange spannende nacht vertrek ik opnieuw opgeladen voor wat ik zou noemen een overgangsrit richting Burgos.

Navarrete en haar omgeving , voornamelijk gekend voor de heerlijke wijnen, laat ik achter in de stilte van de ochtend.

De route is weer uitdagend. In de aanvang heuvelachtig en droog landschap met voornamelijk wijnbouw.

We doorkruisen vandaag de volgende dorpen en steden Najera, Cardenas, Berceo, Santo Domingo de la Calzada en Castildelgado.

We zullen initieel de geplande route via Najera en Berceo volgen richting Santa Domingo de la Calzada, weg van de drukke N120.

Na Santa Domingo zullen we echter wel de N120 volgen direct richting Belorado en korten we zo de geplande route toch wat in.

In Nãjera houden we even halt op de brug over de Rio Najerilla en hebben we zicht op de oude stad tegen een indrukwekkende achtergrond van roodbruine rotsen met vele grotten en waar vele koningen van Navarra in het mausoleum begraven liggen.

Geregeld klimmen we door groene wegen dieper in het gebergte.

In alle dorpen worden we herinnerd aan de Camino zowel qua symbolen als de vele albergues die pelgrims lokken.

De provincie Burgos verwelkomt ons.

De kathedraal van Santo Domingo de la Calzada herbergt de graftombe van Sto.Domingo en volgens de vertellingen daarnaast een levende kip met haan in een mooi hok. Heb dit spijtig genoeg niet kunnen checken omdat ik moeilijk mijn fiets alleen kon achterlaten.

De stad is dus bekend door de Kathedraal waarin een kip en een haan worden gehouden. Dit houdt verband met de volgende legende:In de veertiende eeuw was een Duits echtpaar met hun 18-jarige zoon op pelgrimstocht naar Compostela. Tijdens de overnachting in Santo Domingo probeerde een meisje de zoon te verleiden, maar de jongen ging daar niet op in. Het meisje beschuldigde toen de jongen van diefstal. Hij werd veroordeeld en opgehangen. De bedroefde ouders vervolgden hun weg. Op de terugreis constateerden ze dat hun zoon levend aan de galg hing. Ze gingen naar de rechter, die op dat moment net aan tafel zat. “Die jongen is net zo levend als deze gebraden kip!” zei de rechter. Het vervolg laat zich raden: de kip kwam tot leven en de rechter gaf de jongen aan zijn ouders terug. lees Wikipedia

Tijdig komen we aan in Belorado een klein sympathiek stadje langs de drukke N 120 . Het is effe zoeken naar mijn nieuwe hostel. Deze avond op de Plaza Major toch nog even tijd nemen voor een warme maaltijd. Morgen richting Burgos, kijk er naar uit.

23 juni 2021: Vandaag gepland 82 km af te leggen. Finaal heb ik er 86 km afgelegd omdat ik op het einde van de rit een bijzonder avontuur beleefde.

Vandaag wel tijdig vertrokken uit de albergue wil immers wat tijd nemen om enkele impressies van Puente la Reina in me op te nemen.

Voornaamste monumenten vindt je langs de centrale hoofdstraat.

De Eglisé El Crucifijo (1300) ligt aan de ene kant van de Rua Major. De beroemde boogbrug, die meer dan 9 eeuwen oud is ligt aan de andere kant van de Rua Major.

Tussenin ligt nog de St Jacobskerk (14de eeuw) met het mooie beeld van St Jacob.

De passage over de boogbrug voel ik aan als een belangrijke sacrale stap richting Santiago.

Vandaag doorkruisen we volgende dorpen en steden. Estella, Los Arcos,Torres del Rio, Viana, Logroño. De Navarra streek zullen we in Viana verlaten en volgen dan de vallei van Rio Ebro in de Rioja streek.

De route is wel een opeenvolging van steil klimmen en snel dalen. Het heuvelachtig groene landschap met wijngaarden wisselen af met graan-en maïsvelden.

Onderweg blijven we Caminosymbolen ontmoeten.

Estella is een mooie iconische plek, belangrijke etappeplaats voor pelgrims. Een stad met indrukwekkende kerken en paleizen.

Zoals in Pamplona stormen in augustus de stieren door de straten.

De Rioja mooie streek met beroemde wijnen

Richting Logroño volg ik de Caminoroute voor stappers. Mooi maar steeds uitdagend voor zwaar bepakte fietsers.

Tijdens de passage van dit deel van de route moet ik uitwijken en verlies mijn evenwicht. Gevolg verstuikte pols en open wonden aan de rechterkuit. Met mijn EHBO-kit probeer ik de wonde zo goed als mogelijk te ontsmetten. Zou normaal moeten genaaid worden vrees ik, maar kies voor een zelfverzorgende optie. Wil tijdig in mijn albergue zijn.

Logroño de hoofdstad van Rioja.

Onderweg korte ontmoeting met Waals/Portugees koppel. Ze waren, met de fiets, onderweg van Porto naar Rome. Man wou absoluut geen foto’s. Stel vast dat meeste pelgrims zeker de stappers niet graag, tijdens het stappen, gefografeerd worden.

Met mijn incident heb ik tijd verloren en de avond valt. Omstreeks 2100 nader ik tot op een 3 tal km Navarette. Plots stel ik vast dat de route geblokkeerd is. Ga op zoek naar alternatieven maar stuit steeds op een nieuwe wegblokkade enerzijds en de autostrade anderzijds. De ondersteuning door Jenny die me kan volgen met livetracking is plots erg belangrijk. Alle opties worden geprobeerd, maar de nacht valt en ik tast letterlijk in het duister. De pijn na de val en de groeiende onzekerheid, maken me ongerust. Begin opties, zoals in een slaapzak onder de sterrenhemel, te overwegen. Na een tijd ronddwalen in het pikkedonker vinden we een klein wandelpad. Dit pad is wel niet echt geschikt voor fietsers. Grote stenen, putten, geen verlichting kortom een bijzondere uitdaging voor fiets en fietser. Heb echter geen keuze en zoek mijn weg, hopend dat mijn fiets me niet in de steek laat. Finaal bereik ik veilig maar vermoeid omstreeks 2300 mijn albergue.

Gezien het late uur laat men mij niet meer binnen. Begrijp dit enerzijds wel, andere pelgrims mogen niet gestoord worden, anderzijds had wel enig meeleven verwacht en eventuele hint voor een nabij gelegen logement. Uiteindelijk vind ik nog onderkomen in een fijn hotel met een vriendelijke receptionist die me uit de nood helpt. Enigszins gehavend, maar toch tevreden dat uiteindelijk alles veilig verlopen is, kruip ik in mijn welgekomen bedstee. Ook thuis bedankt voor de afstandsondersteuning. Die livetracking bleek plots erg nuttig voor een eenzame fietser.

22 juni 2021: Vandaag rit gepland van 80,4 km. Finaal heb ik er 63,6 km afgelegd. Heb enkele opties “offroad” laten vallen. De drang vooruit wordt steeds groter.

Voor definitief mijn rit aan te vatten eerst genoten van het zicht over het weidse landschap.

Het klooster de Leyre bevindt zich dus ten zuidwesten van Pamplona, in de regio Navarra, Spanje, hoog boven het stuwmeer van Yesa. Het was eeuwenlang een belangrijk spiritueel centrum. Het is in de tweede helft van de twintigste eeuw gerestaureerd. Een deel van het klooster is nu in gebruik als hotel. Leyre is het belangrijkste Romaanse monument in Navarra. De abdijkerk, de crypte en de Porta Speciosa (11e-12e eeuw) zijn erg belangrijk.

De rit begint met een steile afdaling naar Yesa.

Langs het Stuwmeer van Yesa met prachtig hemelsblauw water, liggen enkele verlaten dorpjes verscholen op de heuvels. De aanblik van de half ingestorte huizen heeft iets lugubers. In een van de dorpjes leeft zelfs de grootste vale gierenkolonie van de Pyreneeën.

Na Yesa volg ik de N240 tot en met Monreal. Sinds men de nieuwe autostrade A21 heeft aangelegd is deze route erg rustig om te fietsen. Nadien volgen we weer een oude pelgrimsweg die langs de Canal de Navarra loopt. We passeren de dorpen Ludena waar we de Rio Irati kruisen, Nardues-Aldunate, Idocin, Monreal, Campanas, Enériz en Obanos. In het begin glooiende heuvels met akkerland met uitzicht over het dal van de Rio Irati. Nadien meer en meer omringd door hogere donkere heuvels en gebergten. Finaal passeren we valleien met wijngaarden met Navarra-wijnen. De route heeft vele pittige hellingen. Onderweg zijn er wel weinig voorzieningen.

In Monreal zie ik gelukkig een bar met een gezellig terrasje. Ze blijkt echter gesloten. De vriendelijke uitbater wil me echter wel een verfrissing aanbieden samen met een lekkere tapas. Mogelijk zag ik er wel wat vermoeid uit.

We naderen Puente la Reina/Gares. Twee pelgrimroutes komen hier samen. De via Aragon via Somport en de route vanuit de Roncesvalles. Vanaf hier start de Camino Francés. Kijk echt uit om morgen Puente la Reina te ontdekken.

Het verblijf is een albergue deel van het hotel Jakue. De albergue is alleen toegankelijk voor Camino-gangers op vertoon van hun Credential. Na de douche en het wasje en plasje is het nog even genieten van de fijne open Caminosfeer.

21 juni 2021. Gisteren tweede rustdag in Jaca daarover straks meer. Vandaag rit gepland van 90.3 km. Finaal heb ik er 70,1 km afgelegd.

Even een toelichting. Ik volg de geplande routes van Sweerman. In Spanje wordt er wel geregeld van de Mainroute afgeweken, voor het opzoeken van rustige wegen en ook voor het ontdekken van Camino-gerelateerde monumenten. Dus afhankelijk van mijn dagelijkse evaluatie van weer, routeprofiel en afstand, kan de route aangepast worden. Ook onderweg kan ik routeaanpassingen doorvoeren. Finaal blijft het tijdig bereiken van mijn volgend verblijf ( voor valavond) een prioriteit. En in Frankrijk heb ik al een kilometertegoed opgebouwd 😉

20 juni was mijn tweede rustdag.

Na de zware Somport-rit was het gisteren genieten van rust. Al waren de weergoden niet goed gehumeurd, het ontspande gewoon, op een zondag, te slenteren door de binnenstad van Jaca.

Jaca ligt sinds oudsher op de belangrijke Aragon route die in Puenta la Reina samenkomt in de Camino Francès.

Sinds Aragon samengevoegd is met Catalonië ligt het bestuurlijk centrum echter in Zaragoza.

Jaca is ook van oudsher een universiteitsstad.

Het eerste wat me opvalt is de 16de eeuwse Citadel. Zoals we herkennen van enkele Nederlandse grensdorpen, een vesting omringt door muren in een vijfhoek.

Tegenover de Citadel ligt het oudere stadsgedeelte met o.a. de 11de eeuwse Kathedraal. Ander opvallend monument is de 15de eeuwse gevangenistoren.

Na een weldoene rustdag nu klaar voor een eerste Spaanse etappe. Deze morgen wel even de route aangepast. Fiets nu rechtstreeks naar Puente la Reina de Jaca niet te verwarren met Puente la Reina waar we binnen enkele dagen “afmeren”. Onderweg naar Yesa gaan we via Sta.Cruz de la Serós, Puenta la Reina de Jaca, Berdún en Tiermas. Eerste deel van de rit volg ik het dal van de rivier Aragon en finaal het stuwmeer van Yesa.

Berghellingen variërend van vorm en kleur kaderen het landschap. Na Puenta worden we geregeld weer geconfronteerd met korte maar soms stevige hellingen.

Onderweg sla ik af van de N240, richting Santa Cruz de la Serós. Dit dorpje is op zich een monument, een rustplaats voor pelgrims met een o.a. de kerk Santa Maria die onderdeel was van een invloedrijke benedictijner vrouwenklooster.

Wuivende graanvelden omzomen de Aragon en verzachten de hardheid van het massieve landschap. Een bijzonder sterke Westenwind overheerst de vlakte. Regelmatige korte maar hevige buien dwingen me geregeld mijn kledij aan te passen.

In Puenta la Reina de Jaca overbruggen we de Rio Aragón. We blijven even genieten van haar kracht.

Vanaf nu wordt het landschap minder vriendelijk. Bijzonder ruige heuvels omringen het dal. Ze lijken meer op kleine vulkanen van gestolte lava.

Op zo een heuvelrug ligt het Middeleeuwse stadje Berdún. Het is mogelijk dat enkele toegangswegen onder water verdwijnen na de afwerking van de nieuwe snelweg A21. Er is immers een plan om dan het niveau van het stuwmeer van Yesa te verhogen.

Het stuwmeer heeft een gigantisch impact op de regio. Enerzijds verdwijnen er bepaalde natuur- en woongebieden, anderzijds tovert men prachtige waterpartijen en oevers.

Bij nadering Yesa geeft mijn track een afslag aan richting Monasterio de Leyre. Er zal wel 6 km hard moeten geklommen worden. Na enkele km krijg ik meer en meer indicaties dat deze weg alleen is voor personeel van de abdij. Kan nu niet meer terug, wil ik tijdig aankomen. Heb zonder braak wel enige hindernissen moeten omzeilen. Op mijn limiet kom ik aan in mijn nieuw verblijf. Zeer vriendelijk ontvangst. Geen albergue vandaag maar wel een zeer mooie etappeplaats voor een pelgrim met goede voorzieningen en aanvaardbare prijzen.

Gisteren waren mijn gedachten wel in Brugge bij het doopsel van de kleinkinderen Louise en Manou.

Morgen zal ik eerst even genieten van het prachtige uitzicht over de vallei en het meer.

Klaar voor een nieuwe uitdaging.

19 juni 2021: Vandaag rit gepland van 46,1 km. Finaal heb ik 47,8 km afgelegd.

Eerst nog voorraad opslaan in het winkeltje naast de albergue. Voor onderweg neem ik meestal fruit en yoghourts mee eventueel een broodje. Alles op te bergen in de reistassen die het minste zon moeten verdragen.

Vandaag een uitdagende rit. Eerst een beklimming van 16 km naar 1630m en nadien een afdaling van een 30 km van 8,0% naar Jaca. Na Urdos krijgen we een meer open weidelandschap. Onderweg passeren we Somport , Candanchú, Canfranc-Estación, Canfranc en Borau.

Buiten Urdos fietsen we in eerste instantie mee met het verkeer richting tunnel. De tunnel is echter verboden voor fietsverkeer. Na enige tijd geven de ” gendarmes” aan dat het voor de Col du Somport, hier de afslag nemen is. Ze zijn zeer vriendelijk en behulpzaam. “Het is wel erg steil”, waarschuwen ze me. Ze kijken enigszins bezorgd naar mijn zwaarbeladen fiets.

Zoals verwacht moet ik tijdens de beklimming vele stukken stappen met de fiets aan mijn zij. Vele gedeelten zijn echter beschermd door schaduw. Aan de Franse zijde van de berg is het wegens meer regen groener dan aan de Spaanse kant die blijkbaar meer dor is. Er is gelukkig ook weinig wegverkeer. Dit verzacht het ” stille fietslijden”.

Het is genieten van de geluiden, geuren en ruigheid van dit gebergte. Gebeiteld door de eeuwen heen. Bewandeld door generaties pelgrims. Aragon lonkt aan de andere kant van deze reus.

Het bordje Spanje 400m nodigt me uit voor een LIVE op facebook. Hierna de link.

https://fb.watch/6eNBoL1kzB/

Finaal zie en voel ik de grens. Een gevoel van voldoening maar ook van spijt voor de herinneringen die achter me liggen en van nieuwsgierigheid naar wat nog moet komen. Een dubbel gevoel dat ik vermoedelijk nog meer en meer zal ondergaan.

Op de top geef ik een LIVE update via Facebook. Heb deze spijtig genoeg niet opgeslagen. Indien iemand dit wel deed, graag een kopietje overmaken. Thanks

Het weer wordt plots heel bewolkt ik besluit in de cafetaria aan de Spaanse kant even een verfrissing te nemen, alvorens de afdaling aan te vatten. Aan de overzijde valt een monument met Caminosymbolen me op. Het is duidelijk Camino heeft in dit gedeelte van Spanje een belangrijke plaats.

Als ik de afdaling start, begint het zeer intens te stortregenen. Zo intens dat ik met moeite zie waar ik fiets. De afdaling is zo nog gevaarlijker geworden. Wat zal ik doen. Stoppen en schuilen of doorgaan. Besluit door te bijten. Het wordt een helse rit van een 30 km door de striemende regen die mijn gezicht geselt. Plekjes zoals Canfranc en Borau flitsen aan mij voorbij. In Canfranc-Estación stop ik enkele minuten om even op adem te komen.

In Jaca aangekomen blijkt op het voorziene adres geen albergue te bespeuren. Plots zie ik een politieteam. Ik denk dat ze wel duidelijk mijn vertwijfeling zagen. Met veel geduld gaan ze samen met mij op zoek naar de betrokken albergue. Deze vinden we uiteindelijk downhill terwijl het adres uphill was. Uitgeput, voornamelijk door de barre weersomstandigheden die mijn opperste concentratie vroegen, kom ik uiteindelijk aan in de albergue.

Finaal krijg ik een kamer alleen en probeert de kok me er terug bovenop te krijgen met lekkere frietjes en hamburgers. Dat lukt wel degelijk en gezien ik morgen mijn tweede rustdag heb voel ik de batterijen weer opgeladen met veel goesting. Kijk uit naar wat het land van Arogon te bieden heeft. Jaca hoofdstad van het vroegere koninkrijk Aragon zal ik morgen ontdekken.

18 juni 2021: Vandaag rit gepland van 43,7 km richting hoogste top van de tocht. Finaal heb ik 44,1 km afgelegd.

Deze morgen toch met een zekere spanning vertrokken. Beklimming van het eerste deel van de Somport, op weg naar de laatste Franse gemeente, op weg naar de uitdagende Pyreneeën en Spaanse hooggebergten, op weg naar een eerste scherpe confrontatie met mezelf. Zal het me lukken, vandaag?Maar zeker morgen?

Oloron-St. Marie is een echte Caminostad met overal historische en eigentijdse merkpunten.

Oloron-St Marie is gelegen aan de Aspevallei en bestaat uit drie entiteiten die met de tijd één geheel zijn gaan vormen. Entiteiten Oloron, Ste. Croix en Ste. Marie die zich vormen rond de drie riviertjes die in de stad samenkomen m’n de riviertjes d’Oloron, d’Ossau en Aspe.

” Is dit de juiste weg richting Urdos?”. Een vriendelijke man knikt bevestigend. Voel dat hij wat meer wil weten.

“Ik ben van ’52 “, zegt hij, “ik ook”, zeg ik, “van februari”, “ik van juni”, zegt hij. “Ah een youngster”, zeg ik al glimlachend. “Tof dat je dit doet”, zegt hij, “wens je het allerbeste”. Voelde een verbondenheid met deze man, leeftijdsgenoot. Warme ontmoeting.

Oloron is ook de plaats waar men geregeld een teveel aan bagage terugstuurd naar huis en waar men zijn uitrusting nakijkt en herstelt voor men begint met de beklimming van de Somport en de Spaanse hooggebergten. Ikzelf plan een revisie van mijn fiets tijdens de rustdagen. Ik besluit geen bagage terug te sturen. Minder nodige items vertegenwoordigen een te klein aandeel in het gewicht, dus doe wel een”opruiming”, maar stuur niks terug.

De route die we volgen over de Somport was in de vroegere tijden de meest gebruikte route. De route via de Westelijke Roelandpas was toen nog te gevaarlijk.

We passeren dorpjes zoals St. Christau, Sarrance, Bedous, Acous, Etsaut/Borce en eindbestemming voor vandaag Urdos.

De klim van 56 km naar de Col doe ik dus in twee etappes eerst naar Urdos zo ga ik vandaag van 200 naar 800 hoogtemeters en morgen dan de klim naar 1630 m.

Tijdens mijn beklimming, geniet ik van de open landschappen die me elke bocht opnieuw verrassen met onroerende vergezichten. Telkens stel ik me de vraag, waar ligt nu de top van de Somport eigenlijk. Voorlopig verbergt hij zich nog graag achter de wolken.

Saint Christau met haar thermale bronnen.

Begin van de namiddag na contact met de albergue weet ik dat ik geen avondmaal meer moet verwachten. Beslis om halt te houden in Sarrance voor een gezonde salade. Mijn kacheltje met goed blijven branden.

in de omgeving van Borce hebben we het Nationaal Park van de Pyreneeën, een van de weinige plaatsen in West-Europa met nog enkele wilde beren.

De finale kilometers naar Urdos zijn extreem zwaar. De avond valt, de uitbater van de albergue belt me op, lukt het me nog. Ik stel hem gerust, maar vervloek mijn eigen onmacht. De laatste km moet ik al mijn krachten verzamelen om de eindmeet te halen. Toch nog vriendelijk maar wel ongeduldig begroet hij mij , jonge man samen met zijn stille waakzame moeder. Ik ben de enige gast. Ben daar wel blij om. Weer alleen in een groot gebouw wel met alle faciliteiten. Koop nog wat fruit en yoghourts in zijn winkeltje en geniet van de stilte zodra hij de deur achter zich dicht trek. Eindelijk rust.